پارووویروس B19 یک عامل بیماری زا ویروسی رایج است که در سال های اخیر در ایالات متحده به شدت افزایش یافته است.پارووویروس B19 یک ویروس DNA تک رشته ای است که عمدتاً به پیشگامان سلول های قرمز آلوده می شود.، و می تواند طیف وسیعی از علایم بالینی را از “چپ زدن در گونه” تا، در برخی از جمعیت های در معرض خطر، عوارض جدی تر ایجاد کند.

داده های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) نشان می دهد که عفونت های پارووویروس B19 از سال 2019 به طور پیوسته در حال افزایش است. در سال 2021 ، CDC بیش از 9،000 مورد را گزارش کرد.000 مورد تایید شده از پارووویروس B19 در سراسر کشوردر حالی که عفونت های پارووویروس B19 در تمام طول سال رخ می دهد، این ویروس به طور معمول الگوی فصلی را نشان می دهد و در بهار و اوایل تابستان شیوع بیشتری دارد.شیوع پارووویروس B19 در چندین ایالت ایالات متحده گزارش شده است.این بیماری ها معمولاً در مراکز مراقبت از کودکان، مدارس و سایر مکان های شلوغ رخ می دهند و ویروس به راحتی از طریق قطرات تنفسی و تماس شخصی نزدیک منتقل می شود.مثل بچه هازنان باردار و افرادی که سیستم ایمنی بدنشان ضعیف است، در معرض خطر بیشتری برای عوارض ناشی از عفونت پارووویروس B19، از جمله کم خونی شدید، بحران آپلاستیک و عوارض جنین هستند.

دلایل افزایش موارد پارووویروس B19 به طور کامل درک نشده است، اما ممکن است با تعدادی از عوامل مرتبط باشد.تغییرات در رفتار انسان و الگوهای مخلوط اجتماعی پس از کووید-19 و تغییرات ژنتیکی احتمالی در خود ویروس همه دلایل احتمالی هستند.علاوه بر این، تشخیص عفونت های پارووویروس B19 ممکن است دشوار باشد زیرا علائم آنها اغلب شبیه علائم سایر بیماری های ویروسی رایج است.که می تواند منجر به گزارش کم و تاخیر در پاسخ های بهداشت عمومی شود.

بخش بهداشت بر اهمیت حفظ هوشیاری و اتخاذ اقدامات پیشگیرانه مناسب برای کنترل گسترش پارووویروس B19 تأکید کرده است.این موارد شامل تشخیص و منزوی کردن موارد در زمان مناسب است.، تقویت پروتکل های کنترل عفونت در محیط های پرخطر و آموزش عمومی در مورد علائم و روش های انتقال ویروس.نظارت و تحقیقات مداوم در مورد اپیدمیولوژی و تکامل پارووویروس B19 برای توسعه استراتژی های موثرتر برای کاهش تأثیرات آن بر سلامت عمومی ضروری است.ارائه دهندگان خدمات بهداشتی نقش مهمی در تشخیص و گزارش عفونت های پارووویروس B19 دارند، زیرا تشخیص زودهنگام و مدیریت مناسب به جلوگیری از عوارض جدی کمک می کند.به خصوص در جمعیت های حساسسازمان های بهداشت عمومی همچنین باید ظرفیت نظارت و واکنش خود را برای درک بهتر و پاسخ به ظهور مجدد این عفونت ویروسی همه جا تقویت کنند.