چگونه می توان علائم تب دنگ را تشخیص و تشخیص داد؟

تب دنگ یک عفونت ویروسی است که توسط پشه هایی که در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری زندگی می کنند و حامل ویروس هستند به انسان منتقل می شود.آزمایش خون ویروس دنگی یا آنتی بادی های تولید شده در پاسخ به عفونت دنگ را تشخیص می دهد.

براساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) ، در بیش از 100 کشور از مناطق آفریقا ، آمریکا ، کارائیب ، مدیترانه شرقی ، آسیای جنوب شرقی و اقیانوس آرام غربی عفونت های دنگی گزارش شده است.طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO) ، این یک بیماری عفونی سریع در حال ظهور است که تعداد فزاینده ای از موارد و کشورهای مبتلا در سراسر جهان به آن مبتلا هستند.تعداد واقعی مشخص نیست زیرا حدود 75٪ موارد بدون علامت است ، اما برآورد اخیر تعداد عفونتهای دنگی سالانه را به 390 میلیون نفر رسانده است.سالانه تقریباً 50 تا 100 میلیون مورد علامتی در سراسر جهان رخ می دهد.

تب دنگ معمولاً از طریق ترکیبی از آزمایشات خون تشخیص داده می شود زیرا پاسخ ایمنی بدن به ویروس پویا و پیچیده است.تست های آزمایشگاهی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آزمایشات مولکولی برای ویروس دنگی (PCR) - وجود ویروس را خود تشخیص دهید.این آزمایشات می تواند تب دنگی را تا 7 روز پس از شروع علائم تشخیص دهد و می تواند برای تعیین اینکه کدام یک از 4 سروتیپ مختلف ویروس دنگی عامل عفونت است استفاده شود.

آزمایش های آنتی بادی ، IgM و IgG - آنتی بادی های تولید شده توسط سیستم ایمنی بدن را هنگامی که فرد در معرض ویروس قرار گرفته است ، تشخیص می دهد.این آزمایشات در صورت انجام حداقل 4 روز پس از مواجهه مثر است.

شمارش کامل خون (CBC) - برای جستجوی تعداد پایین پلاکت در مراحل بعدی بیماری و تشخیص کاهش هموگلوبین ، هماتوکریت و شمارش گلبول های قرمز خون (شواهد کم خونی) که با از دست دادن خون اتفاق می افتد همراه با تب دنگی شدید

پانل متابولیک اساسی (BMP) - برای نظارت بر عملکرد کلیه و جستجوی شواهدی از کمبود آب بدن که می تواند در بیماری شدید رخ دهد

آزمایش تب دنگ برای تعیین اینکه آیا فردی با علائم و نشانه ها و احتمالاً مواجهه اخیر با ویروس دنگی آلوده شده است ، استفاده می شود.تشخیص عفونت بدون آزمایش های آزمایشگاهی دشوار است زیرا علائم ممکن است در ابتدا شبیه سایر بیماری ها مانند عفونت چیکونگونیا باشد.دو نوع آزمایش اصلی در دسترس است:

آزمایش مولکولی (واکنش زنجیره ای پلیمراز ، PCR) - این نوع آزمایش ماده ژنتیکی ویروس دنگی را در خون در هفته اول پس از ظهور علائم (تب) تشخیص می دهد و می تواند برای تعیین اینکه کدام یک از 4 سروتیپ عامل ایجاد عفونت است ، مورد استفاده قرار گیرد.یک نوع آزمایش Real Time RT-PCR می تواند دانگ و دو ویروس دیگر را که توسط پشه ها منتقل می شوند ، Zika و chikungunya تشخیص دهد و بین این سه ویروس تفاوت قائل شود.فقط برخی از آزمایشگاه های بهداشت عمومی قادر به ارائه آزمایش پس از بررسی موفقیت آمیز بودن آزمایش هستند.اگرچه این آزمایش در بیمارستان ها یا کلینیک ها در دسترس نیست ، پزشکان مراقبت های بهداشتی می توانند آن را از طریق بخش های بهداشت عمومی ایالتی و محلی خود سفارش دهند.طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) ، نتایج ممکن است از چهار روز تا دو هفته طول بکشد.

آزمایش های مولکولی خون پس از 7 روز بیماری احتمالاً ویروس را تشخیص نمی دهد.اگر نتیجه آزمایش PCR منفی باشد ، طبق CDC می توان از آزمایش آنتی بادی برای کمک به تشخیص استفاده کرد (زیر را ببینید).

آزمایشات آنتی بادی - این آزمایشات در درجه اول برای کمک به تشخیص عفونت فعلی یا اخیر استفاده می شود.آنها دو کلاس مختلف آنتی بادی تولید شده توسط بدن در پاسخ به عفونت تب دنگی ، IgG و IgM را شناسایی می کنند.برای تشخیص ممکن است ترکیبی از این آزمایشات لازم باشد زیرا سیستم ایمنی بدن در طی دوره بیماری میزان متفاوتی از آنتی بادی تولید می کند.

آنتی بادی های IgM ابتدا تولید می شوند و آزمایشات مربوط به این موارد وقتی حداقل 7-10 روز پس از مواجهه انجام شود ، م areثر است.سطح خون برای چند هفته افزایش می یابد ، سپس به تدریج کاهش می یابد.بعد از چند ماه ، آنتی بادی IgM به زیر سطح قابل تشخیص می رسد.

آنتی بادی های IgG در پاسخ به عفونت با سرعت کمتری تولید می شوند.به طور معمول ، سطح با یک عفونت حاد افزایش می یابد ، تثبیت می شود و سپس به مدت طولانی ادامه می یابد.افرادی که قبل از عفونت فعلی در معرض ویروس قرار گرفته اند ، سطحی از آنتی بادی های IgG را در خون حفظ می کنند که می تواند در تفسیر نتایج تشخیصی تأثیر بگذارد.