آزمایش ژنتیکی اختلالات نقص ایمنی اولیه

چرا برای ایجاد یک تشخیص مولکولی در موارد ابتلا به سیستم ایمنی اولیه مهم است؟
پاسخ: این اطلاعات به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی اجازه می دهد تا افراد و خانواده های آسیب دیده را در مورد پیش آگهی و راهکارهای بهینه نظارت بهتر آگاه سازند ، و همچنین ممکن است راهنمای درمانی باشد. به عنوان مثال ، بیماران مبتلا به نقص ایمنی ترکیبی شدید ممکن است فنوتیپ مشابهی داشته باشند حتی اگر در ژن های مختلف انواع مختلفی داشته باشند. دانستن اینکه کدام ژن تحت تأثیر قرار می گیرد ، تعیین می کند که آیا بهترین گزینه درمانی ممکن است درمان جایگزینی آنزیم ، ژن درمانی یا پیوند سلولهای بنیادی باشد.
علاوه بر این ، پس از تشخیص مولکولی ، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند خطر عود را بهتر تعریف کنند و تصمیم بگیرند که آیا اعضای خانواده بی تأثیر را برای وضعیت حامل ، شناسایی یک اهدا کننده سلول های بنیادی مناسب یا اهداف دیگر بررسی کنند.
چگونه رویکرد تشخیصی به بیماریهای ایمنی در سالهای اخیر تغییر یافته است؟
از نظر تاریخی ، هنگامی که یک بیمار با سابقه بالینی مشکوک به نقص ایمنی اولیه است ، روند تشخیص با ارزیابی ایمونولوژیکی اساسی و مطالعات عملکردی بعدی برای شناسایی نقص ایمونولوژیکی خاص آغاز شد. سپس ، بعد از كاهش تشخيص افتراقي و يا تشخيص باليني ، آزمايشگاه ها در صورت وجود ممكن است براي شناسايي مولكول ، مطالعات ژنتيكي انجام دهند.
با این حال ، ناهمگونی بالینی و ژنتیکی برخی از اختلالات نقص ایمنی اولیه می تواند این رویکرد را به چالش بکشد. طیف فنوتیپی برای برخی از اختلالات کاملاً گسترده است ، در نتیجه نقص مولکولی یکسان کاملاً متفاوت در بین افراد مشاهده می شود. علاوه بر این ، با توجه به طبیعت نادر برخی از این اختلالات ، ممکن است یک بیمار با یک فنوتیپی که هنوز کاملاً مشخص نشده است ، ظاهر شود. این سناریوها می تواند انتخاب توالی ژن (ها) را که به احتمال زیاد باعث ایجاد بیماری می شوند ، دشوار کند. اگر آزمایشگاه چندین ژن جداگانه را جداگانه انجام دهد ، آزمایش آزمایشگاهی نیز می تواند از نظر هزینه ایمنی باشد که انجام کار ایمنی ، تشخیص را به یک یا چند ژن محدود نکند.
با پیشرفت در فن آوری ، آزمایش ژنتیک به طور چشمگیری در هزینه کاهش یافته و در دسترس تر می باشد. به طور خاص ، معرفی توالی عظیم بطور موازی یا نسل بعدی (NGS) به آزمایشگاهها یک روش اقتصادی مقرون به صرفه برای آزمایش همزمان بسیاری از ژنها داده است ، که در تضاد با رویکردهای ترتیب توالی سنگر سنتی است که به طور معمول فقط یک یا چند ژن را همزمان آزمایش می کنند. این پیشرفت ها ، در حال حاضر در تنظیمات بالینی موجود است ، به یک روش "ژنوتیپ اول" متناوب برای تشخیص اختلالات نقص ایمنی منجر شده است. علاوه بر این ، آزمایش ژنتیکی گسترده منجر به افزایش سریع شناسایی اختلالات نقص ایمنی تک زایی شده است.
رویکرد آزمایش NGS کدام شیوه بیشترین تصویب را برای اختلالات ایمنی بدن ایجاد می کند - یک صفحه هدفمند یا توالی انتهایی؟
هر دو رویکرد جوانب مثبت و منفی دارند. پانل های هدفمند لیستی از متخصصین مربوط به ژن های مرتبط با بیماری مورد علاقه را آزمایش می کنند و می توانند شامل انواع اگزون ها و انواع شناخته شده واقع در مناطق غیر کدگذاری شوند. این تابلوها همچنین ممکن است شامل روشهای مکمل برای ژنهای تست شده توسط NGS باشد. با این حال ، آزمایشگاه ها به روز می شوند که پانل های هدفمند را به روز کنند چون ژن های اضافی با بیماری در ارتباط هستند. تعیین توالی عالی ، که تمایل به گران تر شدن دارد و زمان معطوف طولانی تری دارد ، ممکن است شامل گونه های مهم غیر کد نویسی یا ژن های کلیدی باشد که برای NGS قابل قبول نباشند. با این حال ، توالی اگزوم امکان کشف ژنهای مرتبط با بیماری را فراهم می کند و ممکن است برای افراد دارای فنوتیپ غیر اختصاصی که در غیر این صورت ممکن است به چندین صفحه هدفمند نیاز داشته باشند ، مناسب تر باشد.
آیا محدودیت هایی برای تشخیص ژنتیکی وجود دارد؟
با وجود پیشرفت در آزمایش ، آزمایشگاه ها هنوز قادر به تشخیص ژنتیکی برای همه بیماران نیستند. این می تواند ناشی از ژنی باشد که هنوز با بیماری ، وراثت الیگوژنیک یا پلی ژنیک ، اپی ژنتیک یا سایر متغیرها در ارتباط نبوده است. بنابراین ، ارائه دهندگان خدمات بهداشتی باید هنگام ایجاد تشخیص ، به ادغام اطلاعات ژنتیکی با تاریخچه بالینی و مطالعات عملکردی بپردازند. این امر مستلزم همکاری نزدیک پزشکان و متخصصین آزمایشگاه است.